Կալիֆորնիայի`
Գլենդեյլ քաղաքի հանրահայտ «Ralphs» ուտելիքի սուպերմարկետներից մեկը գտնվում է կենտրոնական
«Wilson» փողոցի վրա՝ ճիշտ, «Wells Fargo» ոչ պակաս հայտնի բանկի հարևանությամբ:
Այն երկու մուտք ունի՝ մեկն անմիջապես ավտոմեքենաների ստորգետնյա, լայնարձակ կայանատեղից,
մյուսը՝ փողոցի կողմից՝ ճարահատյալ ոտքով եկողների կամ գլխավորապես տարեցների,
չքավորների ու խեղճ ու կրակ անտունների
համար:
Ավտոմատ
բացվող, շքեղ, ապակյա դռներով ներս մտնելիս, գնորդը ձախակողմյան մասում կտեսնի «Service
Deli-ն», այսինքն՝ պատարաստի ուտելիքի բաժինը, որտեղ ապակեպատ ցուցափեղկերի տակ
կարելի է տեսնել արդեն եփած ձկան, հավի, խոզի և տավարի մսի նմուշներ, բազմատեսակ
աղցաններ և այլ պատրաստի ուտեստներ: Գները մատչելի են՝ մի քիչ ավելի, քան հում կամ
չպատրաստված վիճակում: Հենց «Service Deli-ի» առջևում մի քանի սեղաններ և աթոռներ
են դրված՝ տեղում գնված ուտելիքը ճաշակելու համար: Որոշ մարդիկ, հատկապես ամռան
շոգ ամիսներին, այստեղից են գնում տան համար արդեն պատրաստի՝ հիմնականում եփած
ուտելիքներ, որպեսզի անասելի տապին չկանգնեն տաք գազօջախի առջև, բայց «Service
Deli-ի» հիմնական հաճախորդները միայնակ, տարեց կամ էլ թափառական, անտուն մարդիկ
են: Նրանք, գրեթե բոլորը, թափթփված, անխնամ տեսք ունեն՝ կոշիկները փոշոտ,
հագուստները տրորված, ճմրթված, տղամարդիկ՝ չսափրված, իսկ կանայք՝ չշպարված և չսանրված:
Նրանց հայացքներն անկենդան են, վերջին հույսը մարած և տխուր: Նրանք անշտապ,
որովհետև երևի գնալու տեղ չունեն, ուտում են իրենց առջև դրված ուտելիքը և
անպայաման մի որևէ հին լրագիր կամ ամսագիր են աչքի անցկացնում, ըստ երևույթին, նախկին
սովորության համաձայն: Ոմանք, փոքրիկ անվավոր պայուսակների մեջ, ունեցած-չունեցածն
իրենց հետ են ման ածում:
Սուպերմարկետի՝
մուտքի աջակողմյան մասում գտնվում են վիճակախաղի, գույնզգույն լույսերով ու
հաճելի, հրապուրիչ ձայնային ազդանշաններ արձակող ավտոմատները, որոնցից օգտվում են
հիմնականում «Service Deli-ի» տարեց, ցածր եկամուտ ունեցող, աղքատ կամ անտուն
հաճախորդները: Նրացից ոմանք դեռևս հույս ունեն, որ մի օր խոշոր գումար կշահեն…
Հիսուն
անց, սևամորթ, նիհարիկ մի կին կանգնած էր «Service Deli-ի» պատրաստի ուտելիքով
բեռնված ցուցափեղկերի առջև առաջացած փոքրիկ հերթի մեջ: Նա տարբերվում էր
մյուսներից, քանի որ կոկիկ հագնված էր, չնայած հագած շորերը մի քիչ մաշված էին,
բայց հայացքում հույս կար ու բարություն: Երեկոյան ժամը վեցն էր: Ճաշի ժամն էր:
Կինը վերցրեց տապակած հավի բուդ՝ $1.49, կես փաունդ աղցան՝ $1.99, բուլկի՝ $0.75 և
կես լիտր խմելու ջուր՝ $1.10, ընդամենը՝ $5.23:
-
Ահա Ձեր մանրը՝ $4.77 և բարի ախորժակ, - ասաց վաճառողուհին:
-
Շնորհակալություն:
«Սա
վաղվա նախաճաշին կհերիքի», - մտածեց կինը, - «իսկ ճաշին ի՞նչ եմ անելու, ունեցածս
10 դոլարից մնաց միայն այսքանը… Ոչի՜նչ, ամեն ինչ լավ է լինելու»:
Կինը,
արդեն կուշտ, դուրս եկավ «Ralphs-ից» և շարժվեց «Wells Fargo» բանկի ուղղությամբ:
Առջևից՝ նույն ողղությամբ մի անտուն, հնամաշ տաբատով ու բաճկոնով, հյուծված, տարիքն
առած, սպիտակամորթ մարդ էր գնում՝ դանդաղ, երերուն քայլերով: Երբ նա հասավ բանկի
առջև դրված նստարանին, կանգ առավ ու նստեց: Նրա հայացքն անկենդան էր ու անորոշ:
Կինը, հասնելով նրան, նկատեց դա և մոտենալով ծերունուն, ասաց.
-
Ամեն ինչ լավ կլինի, Աստված մեծ է…
Հետո
գրպանից հանեց մանրը՝ $4.77 և ամբողջը տվեց նրան: Ծերունու աչքերն անմիջապես
կենդանացան, հույսի մի թույլ շող երևաց նրա հուսահատ աչքերում: Նա հաստատուն,
վստահ քայլերով ուղևորվեց դեպի «Ralphs», «Service Deli»…
Կինը
մոտեցավ բանկի մուտքի դռան մոտի տակառաձև աղբարկղին և այնտեղից հանելով երկու
պլաստիկ շշեր և մեկ ճզմված կոկա-կոլայի թիթեղյա բանկա, ուրախությամբ, բարձրաձայն բացականչեց.
- Ասում
էի չէ՞, որ ամեն ինչ լավ է լինելու:
ՄԱՐՏԻՆ
ՇԻՐԻՆՅԱՆ
Կալիֆորնիա,
Գլենդեյլ
13
մարտի, 2017թ.
